خسرو شکیبایی

فرهنگ و هنر

روایت خسرو شکیبایی از یک آدم خاص در زندگی اش: یک صدای سحرانگیز

آفتاب‌‌نیوز : ۱۶ سال پیش در چنین ساعت‌هایی، هنرمندان هنر‌های نمایشی؛ تئاتری‌ها، سینمایی‌ها و تلویزیونی‌ها در بهت و شوک از دست دادن یکی از ستارگان هنر سرزمین‌مان بودند. خسرو شکیبایی در زمانه‌ای از دست‌مان رفت که فرشته مرگ برای خودش ابهتی داشت و مردن، این چنین آسان نمی‌نمود. اما خسرو شکیبایی که فقط بازیگری تماشایی یا «هامون» سینما نبود. او با آن صدای سحرانگیز، رنگی متفاوت به نقش‌ها می‌بخشید. گاه گداری هم که شعر‌هایی دکلمه می‌کرد، به خلوت تنهایی‌مان نور و روشنایی می‌پاشید. اما صاحب این صدای سحرانگیز، خود شیفته صدایی دیگر بود؛ صدایی که جادوی آن همواره برایش تازگی داشت؛ و این صدای مفتون‌کننده، به مردی تعلق داشت به نام چنگیز جلیلوند که حتی اگر نامش را ندانیم، قطعا صدایش را می‌شناسیم. خسرو شکیبایی در گفتگوی خود با نیما حسنی نسب که به سال ۱۳۸۳ در ویژه نامه مجله فیلم با عنوان کتاب سال سینمای ایران منتشر شده، از چنگیز جلیلوند به عنوان شخصیت خاص در زندگی خود سخن گفته است. با هم بخش کوتاهی از این گفتگو را مرور می‌کنیم: «یک آدم خاص همیشه در زندگی‌ام هست به نام چنگیز جلیلوند که الان سال‌هاست ندیده‌امش. دو سال در ابتدای کارم در دوبله فعالیت می‌کردم که حرفه و منبع …