سرقت ادبی استفاده غیرمجاز از آثار فکری و هنری دیگران و معرفی آن به نام خود یا شخص ثالث است. در حقوق کیفری ایران این عمل جرم‌انگاری شده و قانون‌گذار برای حمایت از حقوق پدیدآورندگان آثار مجازاتی را تعیین کرده است. این جرم مصادیق گوناگونی دارد و تحت شمول قوانین مالکیت فکری قرار می‌گیرد.
سرقت ادبی در نظام حقوقی ایران به معنای تجاوز به حقوق مادی و معنوی پدیدآورنده اثر ادبی یا هنری است. این عمل زمانی جرم محسوب می‌شود که فرد بدون اجازه صاحب اثر تمام یا بخشی از آن را به نام خود یا دیگری منتشر پخش یا عرضه کند. موضوع این جرم آثار فکری است که دارای خلاقیت و اصالت باشند صرف نظر از اینکه قبلاً ثبت شده باشند یا خیر. حتی محتوای منتشر شده در فضای مجازی نیز می‌تواند مشمول این جرم قرار گیرد. رکن اصلی جرم سرقت ادبی انتساب اثر دیگری به خود یا شخص ثالث از طریق ابزارهای نشر است حتی اگر نشریه فاقد مجوز باشد یا خارج از کشور منتشر شود. صرف الهام گرفتن از ایده‌ها یا سبک دیگران سرقت ادبی محسوب نمی‌شود مگر اینکه به صورت عین به عین یا با تغییرات جزئی و بدون ذکر منبع مورد استفاده قرار گیرد.
سرقت ادبی چیست؟
سرقت ادبی استفاده غیرمجاز از اثر فکری یا هنری دیگری و انتساب آن به خود یا شخص ثالث بدون کسب اجازه از صاحب اثر است.
مجازات سرقت ادبی در ایران چیست؟
مجازات شامل حبس از شش ماه تا سه سال و جزای نقدی است که میزان دقیق آن بستگی به نوع و شدت جرم دارد.
چه کسی حق شکایت از سرقت ادبی و هنری را دارد؟
پدیدآورنده اثر یا ورثه قانونی او حق شکایت از سرقت ادبی و هنری را دارند.
کجا از سرقت ادبی و هنری شکایت کنیم؟
شکایت کیفری معمولاً در دادسرای فرهنگ و رسانه (در صورت وجود) یا دادسرای عمومی و انقلاب محل وقوع جرم مطرح می‌شود.
آیا سرقت ادبی در فضای مجازی قابل پیگیری است؟
بله آثار منتشر شده در فضای مجازی نیز تحت حمایت قانون قرار دارند و سرقت آن‌ها قابل پیگیری کیفری است.