قرار ملاقات با ترامپ – آوای البرز

به گزارش آوای البرز سید محمدهادی موسوی در یادداشتی نوشت: NBC آمریکا در دهه ۲۰۰۰ زمانی که این شبکه به دنبال تولید برنامه ای برای نمایش قدرت و مهارت های تجاری بود ترامپ را به عنوان مجری انتخاب کرد. مدیر شبکه NBC می گوید پس از مذاکرات اولیه با دونالد ترامپ او ۱۳ شرط برای اجرای برنامه مشخص کرد که تحقق آنها غیرممکن بود با این حال او را به جلسه دعوت کردم. پس از جلسه نه تنها ۱۳ شرط ترامپ کنار گذاشته شده بود بلکه شروط شبکه نیز توسط او پذیرفته شد اما ترامپ احساس موفقیت و پیروزی در مذاکره را می کرد.

NBC آمریکا در دهه ۲۰۰۰ زمانی که این شبکه به دنبال تولید برنامه ای برای نمایش قدرت و مهارت های تجاری بود ترامپ را به عنوان مجری انتخاب کرد. مدیر شبکه NBC می گوید پس از مذاکرات اولیه با دونالد ترامپ او ۱۳ شرط برای اجرای برنامه مشخص کرد که تحقق آنها غیرممکن بود با این حال او را به جلسه دعوت کردم. پس از جلسه نه تنها ۱۳ شرط ترامپ کنار گذاشته شده بود بلکه شروط شبکه نیز توسط او پذیرفته شد اما ترامپ احساس موفقیت و پیروزی در مذاکره را می کرد. برنامه The Apprentice نه تنها ترامپ را به یک ستاره تلویزیونی تبدیل کرد بلکه اصول تعامل با او را نیز روشن کرد. دونالد ترامپ چهل وپنجمین رئیس جمهور ایالات متحده سیاست مداری نبود که قواعد معمول را دنبال کند. او تاجری بود که میدان سیاست را به عرصه معامله گری بدل کرد. ترامپ چه در برج های طلایی اش و چه در اتاق بیضی شکل به دنبال فقط یک چیز بود: «بردن». این ویژگی او چه برای دشمنانش و چه برای دوستانش فرصتی بود که اگر درست درک می شد می توانست به توافق هایی بزرگ منجر شود. ترامپ شخصیتی پیچیده دارد؛ او عاشق دیده شدن است به نمایش قدرت اهمیت می دهد و همواره می خواهد «اول» باشد. این ویژگی ها زمانی که با مهارت های مذاکره ای خاص او ترکیب می شوند از او فردی می سازند که تعامل با او نیازمند هنر و درایت است. در این یادداشت به بررسی این ویژگی ها پرداخته و از تجارب مذاکره با ترامپ در دوران ریاست جمهوری تلویزیون و تجارت برای تدوین راهکاری برای جلب رضایت او بهره می گیریم.

ترامپ مردی که دیده شدن را می پرستد

ترامپ پیش از آنکه سیاست مدار باشد یک برند بود. یکی از شروط اصلی ترامپ برای تولید برنامه در شبکه NBC حفظ کنترل کامل بر تمامی جنبه های آن بود. او تأکید داشت که هیچ تصمیمی بدون تأیید او گرفته نشود و تصویرش در هر قسمت به عنوان فردی قاطع و موفق به نمایش درآید. این نیاز او به دیده شدن و برجسته بودن بعدها به یکی از ویژگی های کلیدی دوران ریاست جمهوری اش تبدیل شد. ترامپ تشنه تیترهایی است که او را به عنوان مردی یگانه و بی همتا معرفی کند: بزرگ ترین بی سابقه ترین و همیشه برنده. این تمایل به دیده شدن اگرچه ممکن است در نگاه اول به عنوان نقطه ضعفی شخصیتی به نظر برسد اما در مذاکرات به ابزاری قدرتمند برای طرف مقابل تبدیل می شود. اگر بتوانید توافقی طراحی کنید که او بتواند آن را به عنوان یک پیروزی بزرگ به نمایش بگذارد ترامپ آماده امضاکردن است.

هنر معامله: تهدید فشار و در نهایت توافق

ترامپ در مذاکره سبک خاص خود را داشت؛ سبکی که بر اساس دو اصل ساده اما مؤثر شکل گرفته بود: ایجاد فشار اولیه و ارائه امتیازات تاکتیکی در پایان. این الگو را در تجربه مذاکرات بازطراحی پیمان نفتا به خوبی می توان مشاهده کرد. ترامپ ابتدا با تهدید به خروج از نفتا و اعمال تعرفه های سنگین بر واردات فولاد و آلومینیوم مکزیک و کانادا را به میز مذاکره کشاند. این تهدیدها فشار زیادی بر اقتصاد دو کشور وارد کرد اما ترامپ هرگز قصد نداشت این تهدیدها را به طور کامل عملی کند. ترامپ ابتدا مکزیک را با الفاظی نظیر «دشمن اقتصادی» خطاب و دیوار مرزی را برجسته کرد. اما پس از مذاکره این لحن تغییر کرد و مکزیک به عنوان شریک اصلی توافق USMCA معرفی شد. او با ارائه امتیازات جزئی در حوزه کشاورزی و خودروسازی توافق جدیدی را با نام USMCA به سرانجام رساند. این توافق نه تنها بهبود قابل توجهی نسبت به نفتا نداشت بلکه در برخی موارد امتیازات بیشتری به مکزیک و کانادا داد. اما مهم این بود که ترامپ توانست این توافق را به عنوان یک موفقیت تاریخی به مردم آمریکا معرفی کند.

دیپلماسی نمایش: ترامپ و کره شمالی

در عرصه بین المللی ترامپ نشان داد که بیشتر از نتیجه به فرایند و نمایش اهمیت می دهد. دیدار او با کیم جونگ اون رهبر کره شمالی نمونه ای از این نوع دیپلماسی بود. این دیدار که در شرایط عادی غیرممکن به نظر می رسید به لطف تمایل ترامپ به نمایش قدرت و قاطعیتش ممکن شد. او توانست این نشست را به تیتر یک رسانه های جهانی تبدیل کند حتی اگر در نهایت توافق چندانی حاصل نشد. این تجربه نشان می دهد که برای جلب رضایت ترامپ باید فرصتی برای نمایش و دیده شدن او ایجاد کرد. نشست های بزرگ مکان های تاریخی و رسانه های پرسروصدا می توانند او را به مذاکره ای موفق ترغیب کنند.

چگونه ترامپ را به توافق هسته ای بازگردانیم؟

اکنون که جهان به سمت اکتبر ۲۰۲۵ و پایان محدودیت های هسته ای ایران نزدیک می شود بهترین زمان برای تعامل با ترامپ قبل از ورود او به میدان ایدئولوژی های نئومحافظه کاران و انجلیکال ها است. اگر ترامپ به ریاست جمهوری بازگردد تجربه نشان داده است که او برای توافقی که بتواند آن را به عنوان یک دستاورد بزرگ به نمایش بگذارد آماده است. خروج ترامپ از برجام تا حد زیادی به دلیل نگرش او به این توافق به عنوان یک دستاورد دولت اوباما و دموکرات ها بود. او با حمایت مفسران نئومحافظه کار تمام تلاش خود را برای تخریب این میراث سیاسی به کار بست. با این حال تحریم های جدید و شدیدتری که در دوران بایدن بر ایران اعمال شده است می تواند به عنوان یک دستاورد دولت دموکرات ها قلمداد شود. این مسئله می تواند در مذاکرات آتی با ترامپ نقش کلیدی داشته باشد. برای جلب رضایت ترامپ و دستیابی به یک توافق هسته ای جدید باید به سه نکته کلیدی توجه کرد:

– توافقی که او بتواند آن را به عنوان یک برد به نمایش بگذارد: این توافق باید با تمرکز بر مزایای اقتصادی برای آمریکا طراحی شود و به گونه ای باشد که ترامپ بتواند آن را به عنوان موفقیتی بزرگ معرفی کند.

– ایجاد فضایی برای نمایش: نشست های مطبوعاتی عکس های امضای توافق و حتی برگزاری مذاکرات در مکان هایی با بار نمادین می تواند او را ترغیب کند.

– اجتناب از درگیری های ایدئولوژیک: ترامپ بیشتر از ایدئولوژی به اقتصاد اهمیت می دهد. بنابراین تمرکز بر مزایای اقتصادی توافق و کاهش تحریم ها می تواند رویکردی مؤثرتر باشد.

ترامپ فردی است که از تغییر مواضع خود ابایی ندارد به شرط آنکه بتواند نتیجه را به عنوان پیروزی معرفی کند. تجربه مذاکرات با مکزیک چین و کره شمالی نشان داده که او آماده معامله است اگر شرایط به درستی طراحی شود. اکنون که جهان به لحظه ای حساس در تعاملات بین المللی نزدیک می شود ایران می تواند با استفاده از راهبردهای دیپلماتیک هوشمندانه از این فرصت برای رسیدن به توافقی جدید بهره مند شود. هنری که ترامپ در آن مهارت دارد می تواند برای ما نیز مفید باشد؛ مشروط بر اینکه قواعد بازی او را بشناسیم و از آن برای تحقق منافع ملی استفاده کنیم.

انتهای پیام