صدای بوق ممتد ماشین ها دود خاکستری که آسمان را بلعیده و هیاهوی بی پایان شهر… دیگر تحملش سخت شده بود. حس می کردم لابه لای دیوارهای بلند آپارتمانم دارم خفه می شوم. نیاز به یک نفس عمیق داشتم یک هوای تازه که ریه هایم را پر کند و جانی دوباره ببخشد. نگاهم ناخودآگاه به سمت شمال چرخید جایی که رشته کوه البرز مغرورانه قد علم کرده بود و قله ی توچال مثل یک نگهبان خاموش تهران را زیر نظر داشت. همان لحظه بود که جرقه ای در ذهنم زده شد : چرا چند روزی را در نزدیکی توچال نگذرانم؟ جایی که هم به شهر نزدیک باشد و هم از هیاهویش دور. جایی که صبح ها با صدای پرندگان بیدار شوم و شب ها سکوت کوهستان لالایی ام شود.
چرا نزدیکی توچال؟ جادوی کوهستان در چند قدمی پایتخت
شاید بپرسید چرا از بین این همه گزینه ی سفر توچال؟ جوابش ساده است : توچال فقط یک کوه نیست یک مجموعه تفریحی-ورزشی کامل است که درست بیخ گوش تهران نفس می کشد. برای ما پایتخت نشین ها توچال یعنی فرار سریع از شلوغی یعنی دسترسی آسان به هوای پاک کوهستان یعنی تماشای چشم اندازهای بی نظیر از شهر زیر پا بدون اینکه نیاز به ساعت ها رانندگی و برنامه ریزی پیچیده باشد.
تصور کنید آخر هفته از کار خسته اید اما حوصله سفر طولانی هم ندارید. کافیست وسایل مختصری جمع کنید و راهی ولنجک شوید. در کمتر از یک ساعت از دل دود و دم شهر به دامنه کوهی می رسید که نسیم خنکش صورتتان را نوازش می کند. این نزدیکی و دسترس پذیری بزرگترین مزیت توچال است. علاوه بر این تنوع تفریحات در مجموعه توچال شگفت انگیز است؛ از تله کابین معروفش گرفته تا پیست اسکی سورتمه زیپ لاین مسیرهای پیاده روی و کوهنوردی و حتی رستوران ها و کافه های دنج. اقامت در نزدیکی توچال یعنی همه این ها در چند قدمی شماست. یعنی هر روز می توانید یک ماجراجویی جدید را تجربه کنید یا فقط در آرامش کوهستان غرق شوید.
سفر من به پناهگاه آرامش : پیدا کردن جای دنج
با این فکرها جستجو برای پیدا کردن یک جای اقامت دنج در حوالی توچال را شروع کردم. گزینه ها متنوع بودند. از هتل معروف توچال در ایستگاه هفتم تله کابین گرفته تا هتل ها و آپارتمان های لوکس در ولنجک و اقامتگاه های بوم گردی و ویلاهای پراکنده در دامنه ها.
راستش را بخواهید اول وسوسه شدم که هتل توچال را رزرو کنم. اقامت در ارتفاع ۳۵۴۵ متری درست کنار پیست اسکی و بیدار شدن با منظره ی قله های برفی تجربه ی وسوسه انگیزی بود. اما کمی تحقیق کردم و متوجه شدم دسترسی به هتل فقط با تله کابین امکان پذیر است و قوانین خاصی هم دارد (مثلاً محدودیت سنی برای کودکان زیر ۸ سال و افراد بالای ۵۵ سال و یا کسانی که بیماری های خاص دارند). از طرفی دلم یک فضای صمیمی تر و خودمانی تر می خواست. جایی که حس کنم واقعاً از شهر دور شده ام و در دل طبیعت هستم.
جستجو را ادامه دادم. چشمم به کلبه های چوبی توچال افتاد که در ایستگاه اول تله کابین قرار داشتند. عکس هایشان را که دیدم دلم رفت! کلبه های کوچک و نقلی با نمای چوبی که حس و حال زندگی روستایی در کوهستان را تداعی می کردند. تازه بازسازی شده بودند و امکانات کاملی هم داشتند. موقعیتشان هم عالی بود؛ هم به امکانات ایستگاه اول (مثل رستوران و کافه) نزدیک بود و هم برای شروع پیاده روی در جاده سلامتی حرف نداشت. درنگ نکردم و یکی از همین کلبه ها را برای سه شب رزرو کردم. حس می کردم بهترین انتخاب ممکن را کرده ام؛ ترکیبی از آرامش کوهستان و دسترسی آسان.
هتل توچال : اقامت در قلب کوهستان (یک گزینه خاص)
اگرچه من کلبه های چوبی را انتخاب کردم اما نمی توان از جذابیت هتل توچال به سادگی گذشت. این هتل ۳ ستاره که در سال ۱۳۸۰ افتتاح و در سال ۱۳۹۴ بازسازی شده به عنوان مرتفع ترین هتل ایران (و شاید یکی از مرتفع ترین های جهان) شناخته می شود. با حدود ۳۰ واحد اقامتی تجربه ای منحصر به فرد برای اسکی بازان و عاشقان ارتفاعات فراهم می کند.
- مزایا :
- دسترسی مستقیم به پیست اسکی : برای اسکی بازان حرفه ای هیچ چیز بهتر از اقامت در چند قدمی پیست نیست.
- چشم اندازهای بی نظیر : تصور کنید صبح پنجره را باز کنید و قله های پوشیده از برف را مقابل خود ببینید! برخی اتاق ها بالکن رو به طبیعت دارند.
- آرامش مطلق : در ارتفاع ۳۵۰۰ متری خبری از شلوغی و هیاهوی شهر نیست.
- امکانات داخلی : رستوران با غذاهای ایرانی و فست فود کافه سالن بیلیارد و پینگ پنگ اینترنت و… . اقامت با صبحانه رایگان همراه است.
- محدودیت ها :
- دسترسی فقط با تله کابین : این یعنی باید برنامه رفت وآمدتان را با ساعت کاری تله کابین هماهنگ کنید. شرایط جوی نامساعد می تواند دسترسی را مختل کند.
- محدودیت های پذیرش : همانطور که گفتم افراد زیر ۸ سال بالای ۵۵ سال خانم های باردار و افراد با بیماری های خاص (قلبی تنفسی فشار خون) پذیرش نمی شوند. این به دلیل ارتفاع زیاد و فشار هواست.
- هزینه : هزینه اقامت در این هتل متوسط رو به بالاست البته با توجه به موقعیت و امکاناتش قابل توجیه است.
- نیاز به آمادگی جسمانی : اقامت در ارتفاع بالا می تواند برای برخی افراد با سردرد یا مشکلات تنفسی خفیف همراه باشد.
هتل توچال یک انتخاب عالی برای کسانی است که هدف اصلی شان اسکی است و می خواهند تجربه ی خاص اقامت در ارتفاع را داشته باشند به شرطی که با محدودیت های دسترسی و قوانین آن مشکلی نداشته باشند.
گزینه های دیگر : ویلاها و اقامتگاه های اطراف
اگر هتل توچال یا کلبه های چوبی ایستگاه اول باب میلتان نبود نگران نباشید! اطراف توچال و در محله های شمالی تهران مثل ولنجک درکه دربند و حتی روستاهای نزدیک تر گزینه های اقامتی متنوعی پیدا می شود :
- هتل ها و هتل آپارتمان های ولنجک : در خیابان ولنجک و اطراف آن هتل های لوکس و میان رده ای مانند هتل پارسیان آزادی (البته با کمی فاصله) هتل اسپیناس پالاس (لوکس و با فاصله بیشتر) و هتل آپارتمان های متعددی وجود دارد. این گزینه ها دسترسی خوبی هم به مجموعه توچال و هم به سایر نقاط شهر دارند و امکانات رفاهی کاملی ارائه می دهند.
- ویلاها و سوئیت های اجاره ای : پلتفرم های آنلاین اجاره اقامتگاه پر از گزینه های ویلا و آپارتمان مبله در مناطق شمالی تهران هستند. می توانید با توجه به بودجه و تعداد نفرات یک ویلای دربست با حیاط و منظره کوه یا یک سوئیت دنج در نزدیکی مسیرهای کوهنوردی پیدا کنید. این گزینه برای خانواده ها یا گروه های دوستانه که دنبال فضای خصوصی تر هستند ایده آل است.
- اقامتگاه های بوم گردی : اگرچه شاید دقیقاً چسبیده به توچال نباشند اما در مناطق خوش آب وهوایی مثل درکه یا روستاهای اطراف می توانید اقامتگاه های بوم گردی باصفایی پیدا کنید که حس زندگی سنتی و نزدیکی به طبیعت را به شما می دهند.
- هتل اوسون : این هتل قدیمی تر و ۲ ستاره در مسیر دربند و در میانه راه کوهنوردی به سمت شیرپلا قرار دارد و بیشتر مورد استفاده کوهنوردان است. دسترسی به آن نیاز به پیاده روی دارد.
انتخاب بین این گزینه ها بستگی به اولویت های شما دارد : نزدیکی مطلق به توچال بودجه نیاز به امکانات خاص تمایل به فضای خصوصی یا هتل و میزان دسترسی به شهر.
روز اول : هوای تازه و چشم اندازهای بی نظیر
بالاخره روز موعود رسید. با هیجان خودم را به ولنجک رساندم. ماشین را در پارکینگ توچال پارک کردم و به سمت ایستگاه اول تله کابین راه افتادم. همان چند قدم اول در جاده سلامتی کافی بود تا تفاوت هوا را حس کنم. دیگر خبری از سنگینی هوای تهران نبود. نفس که می کشیدم حس می کردم ریه هایم دارد جشن می گیرد!
کلید کلبه ام را تحویل گرفتم. یک کلبه چوبی کوچک و دوست داشتنی با یک بالکن نقلی که رو به دامنه کوه باز می شد. وسایلم را گذاشتم و اولین کاری که کردم درست کردن یک لیوان چای داغ بود. روی بالکن نشستم و به منظره خیره شدم. سکوت بود و صدای گاه به گاه پرندگان. پایین دست تهران در غبار خودش فرو رفته بود اما اینجا همه چیز شفاف و زنده بود. حس آرامش عجیبی وجودم را پر کرد. انگار تمام خستگی ها و استرس های شهر را همان پایین جا گذاشته بودم.
عصر کمی در جاده سلامتی قدم زدم. مسیر سنگفرش شده و تمیزی که با شیب ملایم بالا می رفت. آدم های زیادی آنجا بودند؛ بعضی ها می دویدند بعضی ها آرام قدم می زدند و بعضی ها هم مثل من فقط از هوای خوب و منظره لذت می بردند. چند کافه و رستوران هم در طول مسیر بود که جان می داد برای نشستن و تماشای اطراف. بام تهران هم همان نزدیکی بود با چشم انداز معروفش از شهر. شب که شد سکوت عمیق تر شد و آسمان اگر شانس بیاورید و هوا صاف باشد پر از ستاره هایی می شود که در تهران به ندرت می توان دید.
ماجراجویی در توچال : از تله کابین تا پیاده روی
روز دوم را به ماجراجویی اختصاص دادم. مگر می شود تا توچال آمد و سوار تله کابین نشد؟ تله کابین توچال با طول حدود ۷۵۰۰ متر یکی از طولانی ترین خطوط تله کابین پیوسته در جهان است و شما را از ارتفاع ۱۹۰۰ متری ایستگاه اول تا ارتفاع ۳۶۸۰ متری ایستگاه هفتم می برد.
بلیط رفت و برگشت به ایستگاه هفتم را تهیه کردم (قیمت ها بسته به ایستگاه مقصد متفاوت است و بهتر است قبل از رفتن قیمت های به روز را چک کنید). سوار کابین که شدم هیجان زده بودم. کابین آرام از زمین فاصله گرفت و منظره زیر پایم شروع به تغییر کرد. خانه ها کوچک و کوچک تر شدند و کوه ها نزدیک و نزدیک تر. هرچه بالاتر می رفتیم هوا خنک تر می شد و چشم انداز تهران وسیع تر و خیره کننده تر. عبور از فراز دره ها و تماشای صخره ها و پوشش گیاهی کوهستان از آن بالا تجربه ای فراموش نشدنی بود. کل مسیر تا ایستگاه هفتم حدود ۴۰ تا ۵۰ دقیقه طول کشید.
در ایستگاه هفتم انگار وارد دنیای دیگری شده بودم. هوا به مراتب سردتر بود (حتماً لباس گرم همراه داشته باشید حتی در تابستان!). پیست اسکی توچال درست همانجا بود. اگر فصل اسکی باشد (معمولاً از اواخر پاییز تا اوایل بهار گاهی تا ۸ ماه در سال) اینجا پاتوق اسکی بازان است. می توانید تجهیزات اسکی اجاره کنید و از مربیان کمک بگیرید. حتی اگر اهل اسکی نباشید تماشای شور و هیجان اسکی بازان و برف بازی لذت بخش است. هتل توچال هم در همین ایستگاه قرار دارد.
کمی در اطراف ایستگاه هفتم قدم زدم و از منظره لذت بردم. اگر اهل کوهنوردی باشید مسیر صعود به قله توچال (ارتفاع ۳۹۶۲ متر) از همین ایستگاه شروع می شود که البته نیاز به آمادگی جسمانی و تجهیزات مناسب دارد (حدود ۱.۲ کیلومتر پیاده روی با افزایش ارتفاع).
علاوه بر تله کابین و اسکی مجموعه توچال تفریحات دیگری هم دارد :
- تله سیژ : دو خط تله سیژ وجود دارد. یکی تله سیژ چشمه که از کنار ایستگاه اول تا نزدیکی رستوران چشمه می رود و منظره ای زیبا از تهران دارد. دیگری تله سیژ پیست اسکی در ایستگاه هفتم.
- سورتمه توچال : یکی از طولانی ترین پیست های سورتمه ایران که هیجان سرعت در دل کوهستان را به شما هدیه می دهد. (معمولاً در پایین مجموعه قرار دارد).
- زیپ لاین : پرواز بر فراز دره در ارتفاع ۶۰ متری! (در مسیر جاده سلامتی).
- بانجی جامپینگ و سقوط آزاد : برای عاشقان آدرنالین خالص.
- باشگاه تیراندازی با کمان : تفریحی آرامش بخش تر در دل طبیعت.
- مسیرهای پیاده روی و کوهنوردی : از جاده سلامتی گرفته تا مسیرهای چالشی تر مثل دربند به شیرپلا و سپس قله یا مسیر ولنجک به ایستگاه پنجم.
- اسنوموبیل : در فصل زمستان در ایستگاه هفتم می توانید لذت رانندگی با اسنوموبیل را تجربه کنید.
- باشگاه تنیس کافه بیلیارد شبیه ساز VR کیوب کلاب (اتاق فرار) و…
خلاصه که در توچال برای هر سلیقه ای تفریحی پیدا می شود. من که حسابی از تله کابین سواری و قدم زدن در ارتفاعات لذت بردم و با کوله باری از انرژی مثبت به کلبه ام برگشتم.
شب های کوهستان : سکوت ستاره ها و یک فنجان چای داغ
شب های اقامت در نزدیکی توچال حال و هوای دیگری دارد. وقتی هیاهوی روز تمام می شود و آخرین نفرات هم از کوه پایین می روند سکوتی عمیق و آرامش بخش همه جا را فرا می گیرد. خبری از صدای بی پایان شهر نیست. فقط صدای باد که لابه لای درخت ها می پیچد و شاید صدای زوزه ی شغال از دوردست ها.
بهترین قسمت شب تماشای آسمان است. اگر هوا صاف و بدون ابر باشد آسمان کوهستان پر از ستاره می شود. ستاره هایی که درخشش شان در تهرانِ آلوده به نور گمشده است. روی بالکن کلبه می نشستم یک فنجان چای داغ یا دمنوش کوهی درست می کردم و ساعت ها به آسمان خیره می شدم. این سکوت و آرامش شبانه بهترین فرصت برای فکر کردن آرام شدن و تجدید قوا بود. تضاد این سکوت با شلوغی تهران که آن پایین مثل یک فرش نورانی پر سر و صدا پهن شده بود واقعاً قابل تامل بود. حس می کردم در یک دنیای دیگر در یک پناهگاه امن هستم.
طعم کوهستان : غذا و خوراکی های محلی
یکی از لذت های هر سفری چشیدن طعم های جدید است. در مجموعه توچال و اطراف آن گزینه های متنوعی برای غذا خوردن وجود دارد :
- رستوران هتل توچال (ایستگاه هفتم) : اگر در ارتفاعات هستید این رستوران با منوی ایرانی و فرنگی در دسترس است.
- رستوران ها و کافه های ایستگاه پنجم : ایستگاه پنجم تله کابین هم امکانات رفاهی و رستوران دارد.
- رستوران ها و کافه های ایستگاه اول و بام تهران : در ایستگاه اول و مسیر جاده سلامتی و بام تهران تعداد زیادی رستوران و کافه با فضاهای متنوع (از سنتی تا مدرن) و منوهای مختلف (ایرانی فست فود کافه) وجود دارد. می توانید از کافه ویونا گرفته تا برگرلند و رستوران های با منظره را امتحان کنید.
- غذاخوری های مسیرهای کوهنوردی : در مسیرهای پرتردد کوهنوردی مثل دربند یا درکه کافه ها و رستوران های کوچک و باصفایی هستند که غذاهای ساده و خوشمزه ای مثل املت دیزی آش و کباب سرو می کنند. نشستن در کنار رودخانه و خوردن یک املت داغ بعد از کوهپیمایی صفای دیگری دارد!
- خوراکی های محلی : در اطراف میدان سربند (دربند) یا درکه می توانید لواشک ها و آلوچه های رنگارنگ و خوشمزه باقالی داغ بلال و گردوی تازه پیدا کنید که جزو جدانشدنی حس و حال کوهستان هستند.
من سعی کردم در این چند روز از هر کدام از این گزینه ها بچشم. صبحانه را در کلبه ی دنج خودم می خوردم ناهار را گاهی در رستوران های ایستگاه اول امتحان می کردم و یک شب هم خودم را به یک دیزی سنگی خوشمزه در یکی از رستوران های مسیر دربند مهمان کردم. طعم غذا در هوای پاک کوهستان انگار دلچسب تر هم می شود!
نکات کلیدی برای اقامت رویایی در نزدیکی توچال
اگر شما هم وسوسه شدید که چند روزی را در آغوش توچال بگذرانید این نکات را به خاطر بسپارید تا سفری راحت تر و لذت بخش تر داشته باشید :
- بهترین زمان سفر : بهار (اردیبهشت و خرداد) و اوایل پاییز (مهر و آبان) معمولاً بهترین زمان از نظر آب و هوا هستند. هوا نه خیلی سرد است و نه خیلی گرم و طبیعت در زیباترین حالت خود قرار دارد. تابستان ها نیز هوا خنک و مطبوع است اما ممکن است کمی شلوغ تر باشد. زمستان فصل اسکی و برف بازی است اما نیاز به تجهیزات کامل زمستانی و احتیاط بیشتر در تردد دارد. همیشه قبل از رفتن وضعیت آب و هوا و فعال بودن تله کابین را چک کنید.
- رزرو اقامتگاه : به خصوص در آخر هفته ها و ایام تعطیل بهتر است اقامتگاه مورد نظرتان (هتل کلبه ویلا) را از قبل رزرو کنید.
- لباس مناسب : لباس گرم را حتی در تابستان فراموش نکنید! اختلاف دما بین پایین و بالای کوه قابل توجه است. پوشیدن لباس لایه لایه بهترین راهکار است تا بتوانید با تغییر دما لباس خود را کم و زیاد کنید. کفش مناسب پیاده روی یا کوهنوردی ضروری است. کلاه عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب را هم حتماً همراه داشته باشید چون آفتاب در ارتفاعات شدیدتر است.
- حمل و نقل :
- ماشین شخصی : می توانید تا پارکینگ توچال در انتهای خیابان ولنجک بروید. از آنجا تا ایستگاه اول را می توانید پیاده بروید یا از ماشین های برقی مجموعه استفاده کنید.
- مترو : نزدیک ترین ایستگاه مترو ایستگاه تجریش (خط ۱) است. از میدان تجریش می توانید با تاکسی به ولنجک و ورودی توچال بروید.
- اتوبوس : خط اتوبوس ۲۲۱ (میدان ولنجک – پایانه شهید افشار) شما را تا نزدیکی ولنجک می رساند.
- ساعت کاری تله کابین : حتماً ساعات کاری تله کابین را چک کنید به خصوص اگر قصد دارید به ایستگاه های بالاتر بروید یا در هتل توچال اقامت دارید. این ساعات ممکن است بسته به فصل و شرایط جوی تغییر کند. (معمولاً آخر هفته ها زودتر شروع به کار می کند).
- هزینه ها : برای تفریحات مختلف (تله کابین تله سیژ سورتمه اسکی و…) باید بلیط تهیه کنید. قیمت ها ممکن است تغییر کنند پس بهتر است از وب سایت رسمی توچال یا با تماس تلفنی از آخرین قیمت ها مطلع شوید.
- آمادگی جسمانی : اگر قصد کوهنوردی جدی دارید حتماً آمادگی جسمانی لازم را داشته باشید و تجهیزات مناسب همراه ببرید. برای اقامت در هتل توچال یا رفتن به ایستگاه هفتم به خاطر داشته باشید که ارتفاع بالاست و ممکن است کمی احساس سردرد یا تنگی نفس خفیف کنید. آب کافی بنوشید و آرام حرکت کنید.
- آب و خوراکی : همیشه مقداری آب و خوراکی سبک (مثل شکلات مغزها میوه خشک) همراه داشته باشید به خصوص اگر قصد پیاده روی یا کوهنوردی دارید.
- احترام به طبیعت : لطفاً زباله های خود را در طبیعت رها نکنید و به محیط زیست کوهستان احترام بگذارید.
وداع با کوهستان (یا شاید تا دیداری دوباره؟)
سه روز مثل برق و باد گذشت. صبح روز آخر وقتی داشتم وسایلم را جمع می کردم حس غریبی داشتم. دلم برای آن سکوت شبانه آن هوای پاک و آن منظره ی بی نظیر تنگ می شد. اما از طرفی حسابی سبک بال و پرانرژی بودم. انگار کوهستان تمام خستگی ها و انرژی های منفی را از من گرفته بود و به جایش آرامش و نشاط تزریق کرده بود.
کلید کلبه را تحویل دادم و برای آخرین بار نگاهی به اطراف انداختم. قول دادم زود برگردم. اقامت در نزدیکی توچال فقط یک سفر کوتاه نبود یک تجربه ی بازسازی روح و روان بود. فهمیدم که گاهی لازم نیست برای پیدا کردن آرامش هزاران کیلومتر سفر کرد. گاهی اوقات بهشت درست همین نزدیکی است در چند قدمی خانه منتظر است تا کشفش کنیم. با یک نفس عمیق دیگر از هوای پاک کوهستان به سمت هیاهوی تهران راه افتادم اما این بار با قلبی آرام تر و روحی تازه.
پرسش های شما پاسخ های من
۱. بهترین گزینه اقامت برای خانواده با بچه کوچک نزدیک توچال چیست؟
خب راستش هتل توچال در ایستگاه هفتم به خاطر محدودیت سنی (زیر ۸ سال پذیرش نمی شوند) و دسترسی فقط با تله کابین شاید بهترین گزینه برای خانواده با بچه کوچک نباشد. کلبه های چوبی در ایستگاه اول دسترسی راحت تری دارند و به امکاناتی مثل پارک کودک هم نزدیک هستند اما باز هم فضای کلبه ها شاید برای جنب وجوش بچه ها کوچک باشد. به نظر من اجاره یک آپارتمان مبله یا ویلا در ولنجک یا مناطق نزدیک می تواند انتخاب بهتری باشد. هم فضای بیشتری دارید هم دسترسی به امکانات شهری راحت تر است و هم می توانید هر روز به راحتی به مجموعه توچال برای تفریح سر بزنید.
۲. آیا اقامت در نزدیکی توچال فقط برای فصل زمستان و اسکی مناسب است؟
اصلاً اینطور نیست! توچال یک مقصد چهار فصل است. زمستان فصل اسکی و لذت بردن از برف است. بهار فصل سرسبزی و شکوفه هاست و هوا بی نظیر است. تابستان بهترین زمان برای فرار از گرمای تهران به خنکای کوهستان و لذت بردن از پیاده روی و تفریحات تابستانی مثل سورتمه و زیپ لاین است. پاییز هم با رنگ های آتشین درختان یکی از زیباترین فصل ها برای عکاسی و پیاده روی در توچال است. پس شک نکنید هر فصلی توچال زیبایی ها و جذابیت های خاص خودش را دارد.
۳. هزینه کلی اقامت و تفریح در توچال چقدر است؟ آیا گران است؟
هزینه ها خیلی بستگی به انتخاب های شما دارد. اقامت می تواند از یک هتل لوکس در ولنجک تا یک کلبه چوبی یا سوئیت اجاره ای با قیمت مناسب تر متغیر باشد. هتل توچال هم قیمت متوسط رو به بالایی دارد. هزینه تفریحات هم متفاوت است؛ بلیط تله کابین (بسته به ایستگاه) اسکی (ورودی پیست + اجاره تجهیزات + مربی احتمالی) سورتمه زیپ لاین و… هر کدام هزینه جداگانه ای دارند. غذا خوردن هم از رستوران های شیک تا غذاخوری های ساده تر قابل انتخاب است.
می توان گفت توچال می تواند یک مقصد لوکس و پرهزینه باشد اما با کمی برنامه ریزی و انتخاب گزینه های اقتصادی تر (مثلاً اقامت در سوئیت اجاره ای به جای هتل لوکس آوردن برخی خوراکی ها انتخاب تفریحات کم هزینه تر مثل پیاده روی) می توان یک سفر مقرون به صرفه و لذت بخش را هم تجربه کرد. در کل تنوع امکانات و قیمت ها به شما این امکان را می دهد که سفرتان را متناسب با بودجه تان تنظیم کنید.