طبق دایره المعارف بریتانیکا، این روزنامه قدیمی ترین روزنامه اسرائیلی است و معتبرترین روزنامه جهان است که اکثر خوانندگان آن تحصیل کرده اند. این سرمقاله از بسیاری جهات مهم است.
درست یک روز قبل از انتشار مقاله روزنامه هاآرتص، تمامی 4300 پمپ بنزین در ایران به طور همزمان تعطیل و سوخت گیری شدند. علت این حادثه که دردسرهای زیادی را برای مردم ایران به همراه داشت، مدتی در ابهام باقی ماند تا اینکه خبرگزاری فورس که عموما از احتمال حمله سایبری مطلع است، صحبت کرد. در نهایت دبیر شورای عالی فضای مجازی ایران در گفت‌وگوی تلویزیونی گفت که حمله سایبری به پمپ بنزین‌ها ممکن است توسط یک کشور خارجی انجام شده باشد اما هنوز زمان اعلام جزئیات نرسیده است. خبرگزاری آنلاین آوای البرز اولین خبرگزاریی بود که اخیرا مطلبی را در روزنامه هاآرتص منتشر کرد.
تاریخچه حملات سایبری اسرائیل به ایران
اسرائیل پیش از این نیز در حملات سایبری متعددی علیه ایران دست داشته است.
نیروگاه اتمی بوشر: احتمالا اولین حادثه حمله سایبری اسرائیل به ایران مشکل استاکس نت و نیروگاه اتمی بوشر بود. استاکسنت ابزار مخربی بود که توسط دولت های آمریکا و اسرائیل در سال 2010 برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران به ویژه نیروگاه بوشیر ساخته شد. یاهو نیوز بعداً مدعی شد که هدف از به اصطلاح «بازی‌های المپیک» نابودی برنامه هسته‌ای ایران نیست، بلکه هدف آن صرف زمان و مؤثرتر کردن تلاش‌های دیپلماتیک است. ادوارد اسنودن، یکی از ماموران سابق سیا که تعدادی از اسناد مربوط به عملیات اطلاعاتی ایالات متحده را فاش کرد، در مصاحبه با اشپیگل گفت که این بدافزار با همکاری آژانس امنیت ملی ایالات متحده و اسرائیل ایجاد شده است.
– زیرساخت مخابرات: در سال 1397، حمید فتاح، معاون وزیر ارتباطات و رئیس هیئت مدیره شرکت ارتباطات زیرساخت در توییتی درباره این حملات مدعی «حمله های پراکنده» به این زیرساخت های ارتباطی شد. گلمرسا جلالی، رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور گفت: این حمله سایبری با استفاده از ویروس «نسل جدید استاکساند» انجام شده است.
– تأسیسات نظامی پارچین: در 4 مرداد 1378 انفجاری در مرکز نظامی پارچین رخ داد. روز بعد، سو یاسکلی، تحلیلگر سیاسی کانال 13 تلویزیون اسرائیل، گفت که بمباران شب گذشته در پارچین تهران “نتیجه یک حمله سایبری” بوده است.
– تاسیسات هسته ای نطنز: در 21 فروردین امسال حادثه ای در تاسیسات هسته ای نطنز رخ داد. کانال کن تحت مدیریت اسرائیل یکشنبه (12 آوریل) گزارش داد که “حادثه” در نیروگاه هسته ای ناتانز کار اسرائیل و نتیجه “حمله سایبری جدید به ایران” بوده است.
– تأسیسات بندر شهید رجایی: در 20 اردیبهشت ماه سال جاری حمله قبلی به تأسیسات جاده آبی بندر شهید رجایی صورت گرفت. روزنامه واشنگتن پست روز دوشنبه 29 اردیبهشت به نقل از یک مقام دولت آمریکا و یک «مقام دولتی خارجی» ناشناس که اخیراً به تأسیسات آبی و جاده‌های بندر شهید رجایی در استان هرمسگان حمله سایبری انجام داده‌اند، گزارش داد. اسرائيل.
البته حملات گذشته اسرائیل به کشور ما احتمالاً محدود به این موارد نیست.
شباهت این دو اتفاق و یک نکته عجیب
در 18 جولای امسال یک نقص جهانی در سیستم های کامپیوتری شرکت راه آهن رخ داد که باعث لغو یا لغو صدها قطار و همچنین مراکز خرید بلیط ورودی و خروجی، خدمات الکترونیکی بار و مسافر و شرکت راه آهن شد. سایت اینترنتی. دردسر. خبرگزاری فورس در همان روز با انتشار تصویری از تابلوی اطلاع رسانی از حرکت قطارهای راه آهن ایران خبر داد و از محاصره جهانی سیستم کامپیوتری شرکت راه آهن خبر داد و باعث هرج و مرج بی سابقه ای در ایستگاه های قطار سراسر کشور شد. پیام قطار به دلیل حمله سایبری بر روی تابلوی اطلاعات قطار نمایش داده شد. این پیام شامل یک شماره تلفن نیز بود.
اما نکته عجیب در مورد حمله سایبری هفته گذشته این است که در حمله سایبری اخیر به پمپ بنزین، همان عدد روی پیام روی صفحه نمایش داده شد.
این شباهت یک نکته ظریف داشت. تحقیقات انجام شده توسط شرکت امنیت سایبری آمریکا و اسرائیل «چک پوینت» در مورد حمله چهار ماه پیش نشان داد که یک گروه هکری به نام «ایندیرا» به سیستم کامپیوتری شرکت راه آهن ایران آسیب گسترده ای وارد کرده است. حمله اسرائیل کار یک گروه هکر مشکوک نبود.
پس اندکی توجه به این قیاس یک نکته مهم را روشن می کند. : اسرائیل مدعی است که حمله اخیر ساخته خودش است، در حالی که متن پیام حمله اخیر بی تردید شبیه متن پیام حمله قبلی است که منطقاً اسرائیل ادعا می کند که نمی تواند دومی را انجام دهد. این شباهت را با ادعای تصادفی بودن آن توجیه کنید. این نشان می دهد که هر یک از این دو حمله کار اسرائیل بوده و اسرائیل در مورد قبلی به اشتباه مسئولیت آن را بر عهده گرفته است یا این دو حمله کار اسرائیل نبوده و این بار اسرائیل به دروغ ادعا کرده که کار خود آنها بوده است. به طور خاص، رویکرد هر دو حمله، تخریب پلت فرم خدمات عمومی است، که هر دو هدف نظامی را برآورده نمی کنند، همانطور که هارتز اخیراً اذعان کرد.
دشمنی دولت اسرائیل با مردم ایران؟
جامعه شناسان می گویند که نظر عمومی جوامع در یک موقعیت ممکن است در مواجهه با دشمن، در یک موضوع غیرنظامی، یا در توجیه دشمن در رفتار تلافی جویانه و یا در انتقام از غیرنظامیان و زندگی روزمره آنها، ارضا شود. باورش دردناکه بزرگسالان به یاد دارند که زمانی که دولت باتیستا در عراق در جنگ رویارویی ناامید شد، برخی به تدریج شعار «پاسخ موشکی» را زمانی که موشک‌های اسکاد بی کورکورانه با کمک کشورهای بزرگ هدف قرار گرفتند، نامیدند. اما شکی نیست که کشوری که در دشمنی پیشرو باشد، بیش از هر زمان دیگری منفور خواهد شد.
تا آنجا که می دانیم، زیرساخت های خدمات عمومی که ارتباط مستقیمی با امنیت و آرامش همه مردم دارد، هرگز هدف حملات سایبری ایران حتی در اسرائیل و آمریکا نبوده است. البته ایران در سطح جهانی نیز در مورد سایبری حرف های زیادی برای گفتن دارد و دو سال پیش وزارت امنیت داخلی آمریکا در بیانیه ای درباره حمله سایبری ایران هشدار داد: “ایران برنامه سایبری قوی دارد، تهدیدی برای آمریکا باشید.” در این بیانیه آمده است که رفتار اسرائیل “اقدامی پیشگیرانه است که حتی نمی توان آن را تلافی کرد و تلاشی برای تضعیف امنیت و آرامش مردم ایران است.”
معضل مشکلات ناشی از اشغال زیرساخت های عمومی را نمی توان معضل مشکلات ناشی از محاصره همجنس تلقی کرد و در هر دو صورت می توان نارضایتی عمومی را ابزاری دانست که اثر یکسانی دارد. فشار در سیستم برخی تحریم ها و مشکلات آن ممکن است منجر به تصمیم گیری های سیاسی شود که ممکن است به صلاحدید سیاستمداران یا سیاستمداران واگذار شود، اما چه کسی می تواند در تلافی ادعا کند که مردم دشمن و دشمن هستند؟
در طول جنگ هشت ساله، مردم ایران قبلاً ثابت کرده بودند که به اتفاق آرا در برابر اشغال سرزمین خود مقاومت می کنند و وحدت بیشتری کسب می کنند. بنابراین اگر امنیت عمومی مردم متوجه کشور دشمن است، این یک اشتباه تاکتیکی عجیب است که مردم به دلیل نارضایتی از سیستم های حرکتی چنین انتظاری داشته باشند. این ادعا کاملا متفاوت از پیام های دوستانه ای است که دولت اسرائیل گاهی سعی می کند برای مردم ایران ارسال کند.
آب کثیف و شبکه سراسری اینترنت!
از عبارت شبکه ملی اطلاعات (تاسیس شبکه ای مستقل که اطلاعات سازمان ها، ارگان ها و خدمات دولتی را به طور مستقل ذخیره می کند) همیشه بر نام مستعار شبکه ملی اینترنت (Global Internet Cut Off of People) تاکید کرده ام. استفاده از اینترنت، وزیر سابق فناوری اطلاعات نیز همین تفاوت را تأیید کرد و اساساً به دومی دروغ گفت. اما زمان حمله سایبری اخیر نیز در کنار زمان بندی مشکل اینترنت در کشورمان نکته مهمی است. این روزها طرحی با عنوان حمایت از حقوق کاربران فضای مجازی به صورت پررنگ در مجلس مطرح شده که هم اکنون در مرحله نهایی شدن است. افکار عمومی نسبت به این طرح حساس است و اگر برخلاف وعده‌های مسئولان، قصد تضعیف یا محدود کردن عمدی دسترسی مردم به اینترنت را داشته باشد، بسیاری از مخالفان از جمله آقای آقاتهرانی، مشاور شورای اسلامی، از وی حمایت کرده‌اند. از جمله نماینده مردم تهران.
تقارن موقت این حمله سایبری که در آن عده ای تحت عنوان پروژه شبکه ملی اطلاعات به جست و جوی شبکه ملی اینترنت می پردازند، امکان استفاده از این سایبری را برای کسانی که در کنترل هستند، تقویت می کند. این حمله جدا از اینکه مستقیماً امنیت و آرامش مردم را هدف گرفته بود، قطعاً در فرونشاندن مخالفت آنها با محدودیت ها مؤثر نبود.
1717